Een onverklaarbare angst

Mijn eerste paniekaanval zal ik nooit vergeten. Het kwam totaal onverwachts en overviel me compleet. Ik was met mijn familie een weekendje weg, we hadden een leuke dag gehad en kwamen net terug van het zwemmen. Het was donker buiten, en ik liep met mijn broer, neven en nichten terug.

In het begin voelde ik me alleen een beetje ongemakkelijk. Het donkeren bos begon er dreigend uit te zien en ik begon me onrustig te voelen. Het idee dat er misschien iets achter de bomen zat – iets wat naar mij keek – begon langzaam in mijn hoofd te groeien.

Van ongemak naar paniek

Ik probeerde mezelf te kalmeren: Er is niks aan de hand. Je bent te jong om opeens een hartaanval te krijgen. het is oké om bang te zijn in het donker. Maar toen bleek dat niks hielp begon ik mijn hart te voelen kloppen en de angst verergerde.

Halverwege de weg gebeurde er nog iets vreemds. Mijn familieleden, die gewoon naast me liepen, begonnen er anders uit te zien. Het leek alsof hun gezichten constant veranderden – hun ogen leken mij aan te staren. Een seconde later zag alles er weer normaal uit, maar het moment bleef zich herhalen. Het voelde alsof ik in een vreemde droom zat, waarin iets mij dood wou hebben.

Mijn angst werd steeds heftiger en ik had het gevoel dat ik op elk moment aangevallen kon worden van elke kant. Ik kreeg het gevoel dat ik elk moment kon instorten, en omdat ik me ervoor schaamde bleef ik stil en liep gewoon door.

De lange nacht

Eenmaal in het huisje aangekomen, wilde ik maar één ding: weg van iedereen. Ik zei dat ik moe was en sloot mezelf op in mijn kamer. Maar in plaats van tot rust te komen, lag ik heel de nacht met doodsangst in bed.

Ik kon niet slapen. Ik was bang dat er iets of iemand zou binnenkomen, dat ik niet veilig was. Mijn hoofd maakte overuren, en hoe meer ik probeerde te ontspannen, hoe heftiger de paniek leek te worden. Pas uren later viel ik uitgeput in slaap.

Leven met paniekaanvallen

Sinds die nacht heb ik ongeveer acht paniekaanvallen gehad. Elke keer voelde het alsof mijn lichaam en geest de controle overnamen. Maar ik heb geleerd dat er manieren zijn om er beter mee om te gaan. Door het schrijven van deze blog ben ik bewuster geworden van mijn ademhaling. En er is een techniek die ik nu bijna dagelijks gebruik namelijk de 4-7-8 ademhalingstechniek.

In het begin vond ik het lastig, ik kreeg het gevoel dat ik stikte omdat ik heel lang moest uitademen. Maar na een paar keer deze oefening te doen begon het voor mij te werken en merkte dat mijn lichaam meer tot rust kwam. Als ik nu angst voel opkomen, kan ik beter op mijn ademhaling letten en voel me sneller rustig.

Je bent niet alleen

Als je dit leest en zelf paniekaanvallen ervaart, weet dan dat je niet alleen bent. Angst kan overweldigend zijn, maar er zijn manieren om ermee om te gaan ademhalingsoefeningen kunnen echt helpen (Meuret, 2006)! Zoek hulp als dat nodig is en weet dat je sterker bent dan je angst wil je meer weten wat je moet doen tijdens een paniekaanval klik hier.

Ga voor meer informatie naar de homepagina

Literatuurlijst

Meuret, A. E., White, K. S., Ritz, T., Roth, W. T., Hofmann, S. G., & Brown, T. A. (2006). Panic attack symptom dimensions and their relationship to illness characteristics in panic disorder. Journal of Psychiatric Research, 40(6), 520-527. https://doi.org/10.1016/j.jpsychires.2005.09.006